ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Η πρώτη του Μάη πήρε μέσα από τη διεθνή ιστορική συγκυρία μια   έντονα πολιτική διάσταση και συνδέθηκε με τους εργατικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Οι συντεχνίες και οι εργαζόμενοι είχαν στη διάρκεια των αιώνων κάποιες μέρες εορτασμού και προώθησης των αιτημάτων τους στην τοπική κοινωνία. Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης μια μέρα του Σεπτεμβρίου ήταν αυτή που αναγόταν σε εργατική αργία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1790, η 4η Ιουλίου, ημέρα της Ανεξαρτησίας γιορταζόταν από τους εργαζόμενους, κυρίως από τα πρώτα συνδικάτα που έθεταν την ίδια εποχή το πρώτο εργατικό αίτημα, αυτό του δεκαώρου εργασίας. Την Πρωτομαγιά του 1886 το Ευγενές Τάγμα των Ιπποτών Εργασίας (The Noble Order of the Knights of Labor), ένα κίνημα στις Η.Π.Α. που επεδίωκε να οργανώσει την παροχή και διανομή αγαθών σε συνεταιριστική βάση και αριθμούσε 700.000 μέλη, κήρυξε γενική απεργία σε συνεργασία με άλλες μικρότερες εργατικές ενώσεις της χώρας, μεταξύ των οποίων και η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας. Με βασικό αίτημα το οκτάωρο εργασίας -το κεντρικό σύνθημα «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ανάπαυση και μόρφωση, 8 ώρες ύπνος» η απεργία κινητοποίησε περί τις 100.000 απεργούς στο Σικάγο κυρίως και συνδυάστηκε με υπαίθριες διαδηλώσεις, συμπλοκές με την Αστυνομία, θύματα και συλλήψεις. Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας από τη χρονιά εκείνη και το 1892 πολλαπλασίασε τον αριθμό των μελών της και μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων πέτυχε τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας στις οποίες εμπεριέχονταν και ρήτρες για τη διασφάλιση του οκταώρου.

Οι εξελίξεις αυτές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είχαν εντυπωσιάσει τους Ευρωπαίους ηγέτες εργατικών κινημάτων και σοσιαλιστικών κομμάτων ώστε, να καθιερωθεί η εργατική Πρωτομαγιά από την επόμενη χρονιά για την προβολή των εργατικών διεκδικήσεων και βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας. Στους εορτασμούς που ακολούθησαν προβλήθηκαν επίσης αιτήματα σχετικά με την απαγόρευση της παιδικής εργασίας, τη χειραφέτηση της γυναίκας, αντιρατσιστικά, αλλά και φιλειρηνικά, κατά των πολέμων και των εξοπλισμών κλπ.

Από τη δεύτερη χρονιά καθιέρωσης του εορτασμού, το 1891, καταγράφεται η μεγάλη απεργία των υφαντουργών στη Γαλλία και τα πρώτα θύματα μεταξύ των απεργών στη διάρκεια ταραχών που επακολούθησαν.

Οι Πρωτομαγιές των Ελλήνων εργατών

Το 1892 στο χώρο του Σταδίου ο σοσιαλιστής Σταύρος Καλλέργης οργάνωσε την πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα. Η συγκέντρωση είχε περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα καθώς συμμετείχαν σ’ αυτή 30 πολιτικοί του φίλοι που συσπειρώνονταν γύρω από το Σοσιαλιστικό Όμιλο. Το 1893 όμως 2.000 άτομα συμμετείχαν στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση με αιτήματα: Κυριακή αργία, οχτάωρο, κρατική ασφάλιση στους «παθόντες εν τη εργασία». Το 1894 στο Στάδιο μια ογκώδης συγκέντρωση διεκδικεί τα παραπάνω αιτήματα. Η αστυνομία θα συλλάβει 10 στελέχη του Σοσιαλιστικού Ομίλου ενώ τον Αύγουστο φυλακίζεται ο Σταύρος Καλλέργης.

Από τότε και έπειτα η αστυνομική και κρατική βία συνοδεύει τις απόπειρες των εργατικών οργανώσεων να γιορτάσουν αγωνιστικά την Πρωτομαγιά. Το 1936 ο Μάης βρίσκει τους εργάτες της Θεσσαλονίκης ξεσηκωμένους. Μετά από μια σειρά κινητοποιήσεων που αρχίζουν από τον Φλεβάρη, στις 4 Μάη 5.000 καπνεργάτες ξεκινούν πορεία στο κέντρο της πόλης. Στη διαδρομή γίνονται 10.000 και τα καταστήματα κλείνουν σε ένδειξη συμπαράστασης. Στις 8 Μάη γίνεται καθολική απεργία στη Θεσσαλονίκη, που εξαπλώνεται σε Ξάνθη, Αγρίνιο, Κομοτηνή, Σέρρες, Ελευσίνα. Στις 9 Μάη, ημέρα Σάββατο, 50.000 λαού διαδηλώνει. Κάτω από τα γραφεία των αυτοκινητιστών η αστυνομία σκοτώνει τον εργάτη Τάσο Τούση. Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, εμπνεύστηκε από τη δολοφονία του εργάτη και από τη συγκλονιστική φωτογραφία που έδειχνε τη μητέρα του γονατιστή να κλαίει πάνω από το νεκρό γιό της και γράφει το ποίημα «Επιτάφιος».

Επιτάφιος

Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,
πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις, δε γρικάς τα που πικρά σου λέω;
Γιόκα μου, εσύ που γιάτρευες κάθε παράπονό μου,
που μάντευες τι πέρναγα κάτου απ' το τσίνορό μου,
τώρα δε με παρηγοράς και δε μου βγάζεις άχνα
και δε μαντεύεις τις πληγές που τρώνε μου τα σπλάχνα;
Πουλί μου, εσύ που μού' φερνες νεράκι στην παλάμη
πώς δε θωρείς που δέρνουμαι και τρέμω σαν καλάμι;
Στη στράτα εδώ καταμεσής τ' άσπρα μαλλιά μου λύνω
και σου σκεπάζω της μορφής το μαραμένο κρίνο.

Γιάννης Ρίτσος

Το 1944 η μέρα της Πρωτομαγιάς λαμβάνει μια άλλη διάσταση για την Ελλάδα : οι γερμανικές αρχές Κατοχής εκτελούν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 πατριώτες για την αντιστασιακή τους δράση.
Πηγή : http://flashfiles.flash.gr/flash/Rid12/

Τι μπορούμε να περιμένουμε από την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος;

Το κράτος γεννήθηκε από την ανάγκη χαλιναγώγησης των ταξικών αντιθέσεων αλλά ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση αυτών. 
Το κράτος είναι, κατά γενικό κανόνα, κράτος της πιο ισχυρής, οικονομικά κυρίαρχης τάξης. 
Η κυρίαρχη αυτή ελίτ, εκμεταλλευόμενη τις δομές του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη τάξη και αποκτά έτσι νέα μέσα για την καθυπόταξη και την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης.

Το σημερινό αντιπροσωπευτικό κράτος είναι όργανο εκμετάλλευσης των εργαζομένων από την πλούσια ελίτ.
Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, οι  πλούσιοι ασκούν έμμεσα την εξουσία τους γι αυτό την ασκούν ασφαλέστερα.

Σήμερα σε οποιαδήποτε κοινοβουλευτική δημοκρατία ο ιμπεριαλισμός και η κυριαρχία των τραπεζών ανέπτυξαν σε εξαιρετική τέχνη την υπεράσπιση και την άσκηση της παντοδυναμίας του πλούτου.
Η παντοδυναμία αυτή είναι ασφαλέστερη γιατί δεν εξαρτάται από ορισμένες ατέλειες του πολιτικού μηχανισμού ή από το κακό περίβλημα του καπιταλισμού.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό πολιτικό περίβλημα του καπιταλισμού και γι αυτό το κεφάλαιο, κατακτώντας αυτό το περίβλημα, θεμελιώνει την εξουσία του με τόση ασφάλεια, με τόση σιγουριά, που καμιά αλλαγή ούτε προσώπων, ούτε θεσμών, ούτε κομμάτων μέσα στο αστικό δημοκρατικό πολίτευμα δεν κλονίζει αυτή την εξουσία.
Στο αστικό περιβάλλον το καθολικό εκλογικό δικαίωμα γίνεται  όργανο κυριαρχίας της αστικής τάξης. 

ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ

Ότι εδώ και χρόνια οι «περιθωριακοί συνομωσιολόγοι» λέγανε, είναι εδώ. Παρότι δεν έχει ολοκληρωθεί το σχέδιο της παγκόσμιας ελίτ φαίνεται σαν να μην υπάρχει διέξοδος.

Τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
Με δικαιολογία την (τεχνητή) οικονομική κρίση, το ιδεολόγημα της πράσινης ανάπτυξης και της υποτιθέμενης κλιματολογικής αλλαγής θα χρησιμοποιηθεί το όπλο της φορολογίας. Φόροι για τα πάντα. Φόρος για τα κουφώματα, τα υδραυλικά, την μόνωση, την χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας, στην κατανάλωση τροφίμων , στην κατανάλωση νερού, στην κατανάλωση χαρτιού, στην διατήρηση ζώων, στην κατοχή γης, συμμετοχής στην εκπαίδευση κλπ .
Συνδυάστε τους φόρους με τις αξιώσεις του Δ.Ν.Τ.

1. Μείωση μισθών.
2. Μείωση συντάξεων.
3. Αύξηση των ωρών εργασίας.
4. Μείωση σταθερότητας της απασχόλησης.
5. Μείωση της απασχόλησης.

Η αδυναμία πληρωμής των φόρων και των προστίμων που θα προκύψουν θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανυπαρξία προσωπικής περιουσίας της πλειοψηφίας των κατοίκων της γης.

Παράλληλα με τους πολίτες και οι ίδιες οι χώρες πρέπει να παραδώσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους στην παγκόσμια κυβέρνηση που παρόλο που δεν έχει φανερωθεί ακόμα, τα όργανά της (όπως το Δ.Ν.Τ. ) κάνουν την δουλειά τους.

Συνεχίζεται …

Η ΦΙΜΩΜΕΝΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Η φιμωμένη είδηση του μήνα, που δεν προβλήθηκε από την ελληνική τηλεόραση!!!

Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα, όταν έβγαλε στην φόρα παρτίδα κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς.

Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ. Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι μεσάζοντες) σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!

Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη 'Embedding disabled by request').


Δείτε το βίντεο εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw

Tάδε έφη Ιωάννης Καποδίστριας:

«.Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.» «.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ιωάννης Καποδίστριας πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ’ Εθνοσυνέλευση (και)

ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΗΡΩΕΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 1821

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο. Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα , τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.


Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού, σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου μιλήσω σταράτα. Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.


Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος, στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος. Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις. Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο. Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας. Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.


Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη. Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του. Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.


Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα. Ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής. Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.


Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά. Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του. Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά, αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.


Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,της εποχής στην οποία μεγαλώνετε. Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες. Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω, Στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε,να πολεμήσετε,να νικήσετε.


Μη μας απογοητεύσετε.


( Το κείμενο μου το έστειλε ο Χρήστος )

ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Κάθε άνθρωπος δίνει κάποια στιγμή την μάχη του με την υποκριτική κοινωνία. Μετά από λίγο όμως κουρασμένος πέφτει σε απελπισία. Η απελπισία διαμορφώνει ένα κλίμα ματαιότητας που αποτελεί και έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της κοινωνικής απόκλισης ( ναρκωτικά, αλκοολισμός, χουλιγκανισμός, κλπ ). Η πλειοψηφία των ανθρώπων αναζητούν την φυγή από την πραγματικότητα, την διασκέδαση .Στο τέλος έρχεται η αδιαφορία.
Για τον αναζητητή της αλήθειας όμως υπάρχουν πάντοτε σηματοδότες στον δρόμο του.
Είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος περιορισμένος στην αντίληψη των τριών διαστάσεων και στο συγκεκριμένο περιβάλλον της γης έχει πλήρη άγνοια. Η αναγνώριση του « εν οίδα ότι ουδέν οίδα» είναι το πρώτο βήμα για το μονοπάτι της αλήθειας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει παραίτηση. Υπάρχει το επίπονο «γνώθι σε εαυτόν». Η διερεύνηση του εαυτού μας στο κόσμο και του κόσμου στον εαυτό μας. Αυτό είναι το δεύτερο βήμα. Η δική μας πορεία είναι μια πορεία παράλληλη με άλλων ανθρώπων. Λέει η συμβουλή « να φέρεσαι στους άλλους όπως θα θελες να σου συμπεριφέρονται και αυτοί». Γιατί «ουδείς εκών κακός». Αυτό είναι το τρίτο βήμα.
Η ακολούθηση των παραπάνω συμβουλών στο δύσβατο μονοπάτι της αρετής έχει σαν αποτέλεσμα την ηθική βελτίωση του ανθρώπου.
Η Ορθοδοξία προχωράει ακόμα ένα βήμα. Η «εν Χριστώ ζωή» έχει μοναδικό και απόλυτο στόχο την θέωση. Την ένωση δηλαδή με τον Θεό. Μέσα από την σχέση με τον Χριστό δημιουργείτε ανάπλαση του ανθρώπου και της κοινωνίας.
Για όλους μας υπάρχει η ανάγκη να γνωρίσουμε το θείο που υπάρχει μέσα μας να το αναπτύξουμε εσωτερικά και να το εκδηλώσουμε στην καθημερινή μας ζωή.

Εύχομαι αυτό το Πάσχα να υπάρξει πραγματική Ανάσταση για τον καθένα ξεχωριστά και για την κοινωνία συνολικά.
Καλή Ανάσταση συνοδοιπόροι.

ΣΤΗΝ ΜΥΤΗ ΤΗΣΔΙΧΑΛΑΣ

Πρέπει να ήταν πέρσι την Άνοιξη. Έχω καθίσει στο πεζούλι στο μέσον της πλατείας Ομόνοιας. Απέναντι στον πεζόδρομο ετοιμάζουν μια παρουσίαση ρούχων και έχουν στήσει μια γιγάντια οθόνη που παίζει διαφημιστικά σποτ με ακριβά ρούχα, πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια. Έχω απορροφηθεί από το διάβασμα ενός βιβλίου με κείμενα του Ξενοφώντα και ερωτήματα τριγυρνάνε στο μυαλό μου για το μονοπάτι της ζωής. Ξαφνικά πιάνει το μάτι μου να έρχεται από αριστερά μια εντυπωσιακή γυναίκα. Μακιγιαρισμένη στην εντέλεια, έχοντας μόλις βγει από το κομμωτήριο, φορώντας προκλητικά ρούχα διάφανα που άφηναν να διακρίνονται οι γραμμές του σώματός της. Κοιτούσε γύρω της αν την έβλεπαν και συχνά παρατηρούσε και τον ίσκιο της.
« Βλέπω ότι δεν ξέρεις ποιο δρόμο να ακολουθήσεις στην ζωή σου» μου λέει . « Αν με κάνεις φίλη σου θα σε φέρω στον πιο ευχάριστο και πιο εύκολο δρόμο. Θα έχεις όλες τις ηδονές και όλα τα ευχάριστα πράγματα που μπορεί να σου δώσει η ζωή. Καμιά σκοτούρα , καμιά ενόχληση. Μοναδική σου φροντίδα θα είναι τι να φας, τι να πιείς, τι ευχάριστο να δεις, να ακούσεις και να πιάσεις. Πως θα κοιμάσαι καλύτερα και πως θα περνάς τις μέρες σου χωρίς κόπο. Ακόμα και αν φανεί πως πάνε να λείψουν όλα αυτά, δεν υπάρχει φόβος να σε βάλω να δουλέψεις για να τα αποκτήσεις. Αυτά που θα φτιάχνουν άλλοι, εσύ θα τα χρησιμοποιείς, μη απέχοντας από κάθε τι που φέρνει κέρδος. Ωφελούνται όσοι είναι στην συντροφιά μου».
«Ποιο είναι το όνομά σου κοπελιά;» την ρώτησα.
"Όσοι με αγαπούν με λένε Ευδαιμονία. Όσοι με μισούν με λένε Κακία".

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της και βλέπω από τα δεξιά μου να πλησιάζει μια άλλη γυναίκα. Ντυμένη με τζίν και άσπρο πουκάμισο με κοίταζε με βλέμμα καθαρό σαν μην είχε τίποτα να κρύψει.
«Έρχομαι και εγώ σε σένα» μου λέει. Ξέρω τους γονείς σου και πως μεγάλωσες με φρόνηση και πιστεύω πως αν ακολουθήσεις τον δρόμο μου θα κάνεις στην ζωή σου ωραίες και σεμνές πράξεις. Δεν θα σε εξαπατήσω με το να σου υποσχεθώ ηδονές. Θα σου πω όλοι την αλήθεια πως οργάνωσαν οι θεοί την ζωή των ανθρώπων. Όρισαν να αποκτούν οι άνθρωποι τα αγαθά, με κόπο και φροντίδα. Αν θέλεις να σε ευσπλαχνίζεται ο Θεός πρέπει να τον λατρεύεις, Αν θέλεις να σε αγαπούν οι φίλοι σου πρέπει να τους ευεργετείς. Αν θέλεις να σε τιμά η πόλη σου πρέπει να την ωφελείς. Αν έχεις την αξίωση να σε θαυμάζει όλη η Ελλάδα για αρετή, πρέπει να προσπαθείς να κάνεις πάντα καλές πράξεις για αυτήν. Αν θέλεις να σου δίνει η γη καρπούς, πρέπει να την καλλιεργήσεις. Αν νομίζεις πως πρέπει με πόλεμο να ελευθερώσεις φίλους και να κατανικήσεις τους εχθρούς, πρέπει να μάθεις την πολεμική τέχνη. Αν θέλεις να είσαι δυνατός στο σώμα, πρέπει να το συνηθίσεις να υπηρετεί το πνεύμα και να το γυμνάσεις με κόπο και ιδρώτα.»

Ξαφνικά εκκωφαντικός ήχος από την δοκιμή των ηχείων της εκδήλωσης. Το επιμύθιο της διαφήμισης στην διαπασών : «αυτά όλα θα σου δώσω εάν πέσεις και με προσκυνήσεις .»
Σηκώθηκα έκλεισα το βιβλίο που διάβαζα ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στο οπισθόφυλλο «γέγραπται γαρ. Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις.»

Σαν άλλος Ηρακλής του Πρόδικου είχα βρεθεί στην διχάλα της απόφασης. Σε μία ερώτηση κοινή για τον καθένα. Αρετή ή κακία; Το ερώτημα είναι εκεί και περιμένει απάντηση φίλε αναγνώστη και από σένα.

(Το κείμενο γράφτηκε με βάση τα κείμενο του Ξενοφώντα, Απομνημονεύματα 2,1 / Σοφιστής Πρόδικος για τον Ηρακλή. & Κατά Ματθαίον κεφ δ 9,10 ).

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν παραιτηθεί από την ζωή τους. Δεν ενοχλούνται, δεν κάνουν τίποτα. Περιμένουν τον χρόνο να περάσει. Έχουν χάσει την ικανότητά τους να αντιδρούν.
Το σύστημα συνεχίζει να σε βομβαρδίζει με την δική του πραγματικότητα. "Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια εκτός από αυτή που σου δίνω "εγώ λέει. Παρόλη όμως την προσπάθειά του υπάρχουν ρήγματα στον κόσμο του. Συνάνθρωποι ρίχνουν κλεφτές ματιές και σαστισμένοι ψελλίζουν για μια άλλη πραγματικότητα. Πάει καιρός που μαζί με άλλους λύθηκες από το κατάρτι και ακούς έκθαμβος το τραγούδι των σειρήνων. Κάθε φορά όμως που ακούς κάποιον να αμφιβάλλει και να κλείνει τα αυτιά του στις συχνότητες η καρδιά σου σκιρτά. "Λες να ζω σε μια πλάνη " αναρωτιέσαι . Την επόμενη στιγμή ξανάρχεται η ίδια φωνή δεν υπάρχει άλλη αλήθεια εκτός από αυτή που σου δίνω εγώ.
Υπάρχουν στιγμές που σε πιάνει η αγωνία για το αύριο. "Θέλω να αλλάξω τον κόσμο " λες. Βγαίνεις με φίλους να φωνάξεις γι αυτό. Σχεδόν πάντα καταλήγει σε πετροπόλεμο. Κάποτε αναρωτιέσαι, μέσα στην θορυβώδη ηρεμία του δωματίου σου, αν έπρεπε να ρίξεις εκείνη τη πέτρα στον Γιάννη τον υιό της Μαρίας που παίζατε, μικρά παιδιά, μαζί στα δρομάκια του Κολωνού . Η στολή του αστυνομικού. Αυτή σε είχε εξοργίσει. " Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια εκτός από αυτή που δίνω εγώ".
Ξαφνικά όμως μια μέρα, σαν από θεία φώτιση, τα πράγματα έδειχναν διαφορετικά. Είχες ανακαλύψει την βαρύτητα. Μια άλλη πραγματικότητα ήταν μπροστά σου. Ήταν πάντοτε εκεί μπροστά σου. Από καιρό έβλεπες σημάδια. Αισθανόσουνα ότι υπήρχε κάτι διαφορετικό. Είχες ζητήσει να σου φανερωθεί. Τώρα ξαφνικά το παζλ φαινόταν συμπληρωμένο. Ήσουν χαρούμενος για αυτή την εξέλιξη. Υποσυνείδητα την περίμενες χρόνια. Δεν υπήρχε άλλος χρόνος για ονείρεμα. Έπρεπε να δράσεις.
Ήταν κάποιες φορές που
φοβήθηκες σε μια μάχη.
Πρόδωσες και είπες ψέματα
Πήρες ένα δρόμο που δεν ήταν δικός σου
Υπέφερες για πράγματα άνευ σημασίας
Αμέλησες τα πνευματικά σου καθήκοντα
Πλήγωσες κάποιον που αγαπούσες
Σκέφτηκες ότι δεν είσαι άξιος

Τώρα όμως έπρεπε να αποφασίσεις. Τώρα είναι η στιγμή.
Ο δρόμος του πολεμιστή ή η φωνή που ξανάρχεται μέσα στο μυαλό σου ( δεν υπάρχει άλλη αλήθεια εκτός από αυτή που σου δίνω εγώ) ;

ΠΟΙΑ ΚΡΙΣΗ ;

Τον τελευταίο καιρό δεχόμαστε μια μεγάλη επίθεση παραπληροφόρησης. Προσπαθούν να ας πείσουν ότι η οικονομική κρίση είναι εδώ. Ότι τα στραβά που νιώθουμε και βλέπουμε είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Μα θα μου πείτε η ανεργία, οι απολύσεις, το κλείσιμο των εργοστασίων.
Όλα αυτά φίλοι μου οφείλονται στο κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε. Δηλαδή στο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι μέρος του συστήματος. Τα εργοστάσια που κλείσανε ήταν προγραμματισμένα να κλείσουνε, η ανεργία υπήρχε στην Ελλάδα, οι οικοδομές το ξέραμε μια πενταετία πριν ότι δεν μπορούσε να έχουν την ίδια ανοδική πορεία πωλήσεων, όσο για τα πολυτελή αυτοκίνητα, πόσοι ακόμα θα αγόραζαν. Βέβαια σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας που καλλιεργείτε είναι φυσικό ο κόσμος να συγκρατείτε και να περικόβει τα έξοδά του.
Ξέρετε τι σημαίνει οικονομική κρίση; Κατάρρευση του συστήματος. Σημαίνει ότι την επόμενη στιγμή κατεβαίνει ο γενικός. Δεν λειτουργούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες, οπότε δεν έχουμε νερό, ρεύμα, τηλέφωνο. Δεν υπάρχει βενζίνη όποτε δεν υπάρχουν συγκοινωνίες, δεν κινούνται αυτοκίνητα, τρένα, καράβια. Δεν υπάρχουν προμήθειες αγαθών άρα κλειστά τα super market, οι φούρνοι, τα ψιλικατζίδικα. Δεν υπάρχει αστυνόμευση οπότε λειτουργεί το πλιάτσικο και κυριαρχούν οι συμμορίες. Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια τέτοιας μορφής οικονομικής κρίση. Μέχρι να φτάσουμε στα όριά μας. Μέχρι να έχουμε απελπιστεί από την πείνα, τον θάνατο και τον αλληλοσπαραγμό και να παρακαλάμε να έρθει κάποιος να μας σώσει.
Και τότε θα έρθει. Σαν έτοιμο από καιρό θα έρθει για να σώσει τον κόσμο. Θα παρακαλάμε για φαγητό και θα μας δοθεί ένα ωραιότατο μεταλλαγμένο και γενετικά τροποποιημένο φαγητό. Θα ζητήσουμε να μας σώσουν από τις συμμορίες και θα αναπτυχτεί πανέτοιμος ο παγκόσμιος στρατός. Για να σωθούμε από τις αρρώστιες θα ψεκάζουν με ωραιότατα αεροπλανάκια. Για να ξεφύγει το μυαλό μας από την δυστυχία θα παρακολουθούμε προγράμματα που θα μας χαλαρώνουν με υποσυνείδητα μηνύματα.
Καλά ρε φίλε, θα μου πεις αυτά συμβαίνουν και τώρα. Βεβαίως, μόνο που η διαφορά είναι, ότι τότε θα παρακαλάμε να τα εφαρμόσουν πάνω μας.
- Σε παρακαλώ, βάλε μου και ένα τσιπάκι να μην αισθάνομαι μόνος. Να ξέρω ότι κάποιος με παρακολουθεί βρε αδελφέ.
Με όλες αυτές τις μικρές οι μεγάλες κρίσης μας δοκιμάζουν και μας ετοιμάζουν για να δεχτούμε το χειροτέρα σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Τελείωσαν όλα;
Μμμμ . Ως γνωστόν υπάρχει πάντα ένα μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΜΕΙΣ

"Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο.
Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω τ'αμανέτι του Θεού στο σώμα μου.
Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα. Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα.
Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς».
Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν' αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: «Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες.
Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους.
Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν το νόμο, και να 'χουν την επιρροή για ικανότη"

(Β' 463). Μακρυγιάννης

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Έχουμε συμφωνήσει ότι έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το πολιτικό οικονομικό κοινωνικό σύστημα εξυπηρετεί τελικά μια μικρή ελίτ πλουσίων, που εκμεταλλεύεται τον πλανήτη. Αυτή η ελίτ προγραμματίζει τις ενέργειές της για χρόνια μπροστά και έχει εναλλακτικές λύσεις σε εμπόδια που θα συναντήσει.
Σε ένα τέτοιο διαμορφωμένο σκηνικό ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδρασή μας; ( για όσους θέλουν να αντιδράσουν ).

Χρειάζεται η σκέψη μας να βγει από τον κατεστημένο τρόπο αντίληψης, με τον οποίο έχουμε όλοι εκπαιδευτεί να έχουμε και να προταθούν λύσεις επαναστατικές που να μην μπορεί το σύστημα να αντιμετωπίσει εύκολα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σύστημα έχει υπόψη του τις πιθανές αντιδράσεις και έχει βαθμό ετοιμότητας ανάλογο με τις πιθανότητες ανάπτυξης της εκάστοτε κίνησης.
Ας δώσουμε μερικές ιδέες που θα μπορούσαν να συζητηθούν και να κυοφορηθούν στο μυαλό μας για μελλοντική δράση.

Α) Αυτοδιαχείριση. Μεγάλο ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν οι συνδικαλιστικοί φορείς. Συνδικάτα ή συνεταιρισμοί θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τράπεζες με τα χρήματα των δικών τους μελών. Καταστήματα με προϊόντα που θα έρχονται κατευθείαν από τον παραγωγό, χωρίς μεσάζοντες με αποτέλεσμα την μείωση της τιμής των προϊόντων στο μισό από ότι πληρώνουμε τώρα. Με βάση ελληνικές έρευνες και ευρεσιτεχνίες θα μπορούσαν να κατασκευαστούν προϊόντα που χρησιμοποιούν τεχνολογία φιλική προς το περιβάλλον και την τσέπη μας. Ενέργεια όπως το υδρογόνο θα μπορούσε να αντικαταστήσει το πετρέλαιο και την βενζίνη. Για να μην μιλήσουμε για αντιβαρύτητα και αιθήρ. Έλληνες εφευρέτες υπάρχουν πολλοί, ιδέες πολλές το πρόβλημα είναι ποιος το οργανώνει.

Τα σημερινά συνδικάτα δεν νομίζω ότι μπορούν να παίξουν αυτό τον ρόλο. Εκεί επικρατεί η κομματολογία και το προσωπικό συμφέρον. Χρειάζονται άνθρωποι ιδεολόγοι. Σύγχρονοι ήρωες- φιλόσοφοι.

Η πρακτική παίρνω ένα πανό και φωνάζω ή απεργώ για κάποιες μέρες δεν απέδωσε ποτέ, εκτόνωσε απλώς την κατάσταση ( παρόλο που είναι θεμιτό να εκφράζει ο καθένας την άποψή του ). Μην ξεχνάμε ότι είναι όλα σχεδιασμένα ώστε να φανεί ότι έγινε υποχώρηση και στο τέλος κέρδισε ο λαός. Στην πραγματικότητα πάντα κερδίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η παγκόσμια ελίτ.

Τότε τι; Δεν υπάρχει γιατρειά;

Παρατηρούμε, σκεφτόμαστε, συζητάμε, ενεργούμε.
Ουσιαστικός ενεργός πολίτης και…… τα ξαναλέμε.

Άσχετη με το θέμα σημείωση:
Τις τελευταίες ημέρες έχω πρόβλημα με την πρόσβαση στην ιστοσελίδα μου. ( Broken Link ) Αν γνωρίζει κάποιος μπορεί να μου πεί αν αυτό είναι φυσιολογικό και πως αντιμετωπίζεται. Ευχαριστώ.