
Κι όμως τα πράγματα είναι απλά.
Ακολουθώντας απλές συγκριτικές διαδικασίες μπορεί κάποιος να δει την συνολική εικόνα.
Διαβάζεις Ηράκλειτο, Πλάτωνα, Πυθαγόρειους, Ορφικούς, Νεοπλατωνικούς και μετά τα λόγια του Ιησού στην Καινή Διαθήκη, τον Μέγα Βασίλειο, τον Ιωάννη Χρυσόστομο , τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό.
Συνεχίζεις με ομοιότητες και διαφορές Ελληνισμού, Ιουδαϊσμού και Ορθοδοξίας.
Τις εσωτερικές μάχες του Χριστιανισμού με Ιουδαΐζοντες και Ελληνίζοντες Χριστιανούς, τις διάφορες αιρέσεις τις αντιθέσεις των τελευταίων νεοπλατωνιστών και των πρώτων Χριστιανών.
Όλα είναι γραμμένα και σύμφωνα με την δική μου οπτική καταδεικνύουν μια συγκεκριμένη θέση. Την συνέχεια του ελληνικού πνεύματος μέσα στους αιώνες.
Ο Χριστιανισμός δεν είναι γέννημα του Ιουδαϊσμού. Ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος ( βρείτε πληροφορίες για την Γαλιλαία ) , το κήρυγμα του ήταν ελληνίζον και ερχόταν σε ρήξη με τις Ιουδαϊκές αντιλήψεις. Ο Χριστιανισμός υιοθέτησε Ελληνικές αντιλήψεις για τον Θεό, την ψυχή, την Σωτηρία, τον Λόγο, την Λατρεία, την Ηθική, την Θεολογία, την Μεταφυσική.
Η ομοιότητα της διδασκαλία του Ιησού και των Ελλήνων φιλοσόφων είναι συγκλονιστική, ενώ η Ορθοδοξία είναι η πιο ελληνική εκδοχή του Χριστιανισμού.
Μέσα μας κυλάει το γονίδιο της αμφισβήτησης και αυτό μας οδηγεί συχνά στην ιστορική μας διαδρομή σαν έθνος σε εμφυλίους πολέμους. Αυτό εκμεταλλεύονται σήμερα αυτοί που προσπαθούν να μας διχάσουν σε αρχαιόθρησκους και χριστιανούς.
Ας μην τους κάνουμε το χατίρι. Ο Έλληνας ήταν πάντοτε ευσεβής, φιλότιμος, φιλοπάτρις, και αναζητητής της αρετής.
Στον πόλεμο που μας γίνεται τώρα όλοι χρειάζονται και δεν πρέπει να μας χωρίζουν μικρές αποχρώσεις.
Αυτοί που γνωρίζουν μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας έχουν να την υποχρέωση να την μεταφέρουν και στους άλλους συνανθρώπους.
Και κάτι τελευταίο. Όσοι τον αγώνα αυτό έχουν ταχτεί να δώσουν δεν πρέπει το μίσος να τους οδηγεί αλλά η αγάπη, γιατί στο κάτω κάτω άνθρωπος είναι ο αντίπαλος και κάποιος από τους δύο μας έχει πλάνη .
Όσο για τους μη ανθρώπους έχουν γνώση οι φύλακες.