ΣΤΗΝ ΜΥΤΗ ΤΗΣΔΙΧΑΛΑΣ

Πρέπει να ήταν πέρσι την Άνοιξη. Έχω καθίσει στο πεζούλι στο μέσον της πλατείας Ομόνοιας. Απέναντι στον πεζόδρομο ετοιμάζουν μια παρουσίαση ρούχων και έχουν στήσει μια γιγάντια οθόνη που παίζει διαφημιστικά σποτ με ακριβά ρούχα, πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια. Έχω απορροφηθεί από το διάβασμα ενός βιβλίου με κείμενα του Ξενοφώντα και ερωτήματα τριγυρνάνε στο μυαλό μου για το μονοπάτι της ζωής. Ξαφνικά πιάνει το μάτι μου να έρχεται από αριστερά μια εντυπωσιακή γυναίκα. Μακιγιαρισμένη στην εντέλεια, έχοντας μόλις βγει από το κομμωτήριο, φορώντας προκλητικά ρούχα διάφανα που άφηναν να διακρίνονται οι γραμμές του σώματός της. Κοιτούσε γύρω της αν την έβλεπαν και συχνά παρατηρούσε και τον ίσκιο της.
« Βλέπω ότι δεν ξέρεις ποιο δρόμο να ακολουθήσεις στην ζωή σου» μου λέει . « Αν με κάνεις φίλη σου θα σε φέρω στον πιο ευχάριστο και πιο εύκολο δρόμο. Θα έχεις όλες τις ηδονές και όλα τα ευχάριστα πράγματα που μπορεί να σου δώσει η ζωή. Καμιά σκοτούρα , καμιά ενόχληση. Μοναδική σου φροντίδα θα είναι τι να φας, τι να πιείς, τι ευχάριστο να δεις, να ακούσεις και να πιάσεις. Πως θα κοιμάσαι καλύτερα και πως θα περνάς τις μέρες σου χωρίς κόπο. Ακόμα και αν φανεί πως πάνε να λείψουν όλα αυτά, δεν υπάρχει φόβος να σε βάλω να δουλέψεις για να τα αποκτήσεις. Αυτά που θα φτιάχνουν άλλοι, εσύ θα τα χρησιμοποιείς, μη απέχοντας από κάθε τι που φέρνει κέρδος. Ωφελούνται όσοι είναι στην συντροφιά μου».
«Ποιο είναι το όνομά σου κοπελιά;» την ρώτησα.
"Όσοι με αγαπούν με λένε Ευδαιμονία. Όσοι με μισούν με λένε Κακία".

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της και βλέπω από τα δεξιά μου να πλησιάζει μια άλλη γυναίκα. Ντυμένη με τζίν και άσπρο πουκάμισο με κοίταζε με βλέμμα καθαρό σαν μην είχε τίποτα να κρύψει.
«Έρχομαι και εγώ σε σένα» μου λέει. Ξέρω τους γονείς σου και πως μεγάλωσες με φρόνηση και πιστεύω πως αν ακολουθήσεις τον δρόμο μου θα κάνεις στην ζωή σου ωραίες και σεμνές πράξεις. Δεν θα σε εξαπατήσω με το να σου υποσχεθώ ηδονές. Θα σου πω όλοι την αλήθεια πως οργάνωσαν οι θεοί την ζωή των ανθρώπων. Όρισαν να αποκτούν οι άνθρωποι τα αγαθά, με κόπο και φροντίδα. Αν θέλεις να σε ευσπλαχνίζεται ο Θεός πρέπει να τον λατρεύεις, Αν θέλεις να σε αγαπούν οι φίλοι σου πρέπει να τους ευεργετείς. Αν θέλεις να σε τιμά η πόλη σου πρέπει να την ωφελείς. Αν έχεις την αξίωση να σε θαυμάζει όλη η Ελλάδα για αρετή, πρέπει να προσπαθείς να κάνεις πάντα καλές πράξεις για αυτήν. Αν θέλεις να σου δίνει η γη καρπούς, πρέπει να την καλλιεργήσεις. Αν νομίζεις πως πρέπει με πόλεμο να ελευθερώσεις φίλους και να κατανικήσεις τους εχθρούς, πρέπει να μάθεις την πολεμική τέχνη. Αν θέλεις να είσαι δυνατός στο σώμα, πρέπει να το συνηθίσεις να υπηρετεί το πνεύμα και να το γυμνάσεις με κόπο και ιδρώτα.»

Ξαφνικά εκκωφαντικός ήχος από την δοκιμή των ηχείων της εκδήλωσης. Το επιμύθιο της διαφήμισης στην διαπασών : «αυτά όλα θα σου δώσω εάν πέσεις και με προσκυνήσεις .»
Σηκώθηκα έκλεισα το βιβλίο που διάβαζα ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στο οπισθόφυλλο «γέγραπται γαρ. Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις.»

Σαν άλλος Ηρακλής του Πρόδικου είχα βρεθεί στην διχάλα της απόφασης. Σε μία ερώτηση κοινή για τον καθένα. Αρετή ή κακία; Το ερώτημα είναι εκεί και περιμένει απάντηση φίλε αναγνώστη και από σένα.

(Το κείμενο γράφτηκε με βάση τα κείμενο του Ξενοφώντα, Απομνημονεύματα 2,1 / Σοφιστής Πρόδικος για τον Ηρακλή. & Κατά Ματθαίον κεφ δ 9,10 ).