Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΗΡΩΕΣ



ΟΜΙΛΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 1821

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο. Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα , τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.



Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού, σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου μιλήσω σταράτα. Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.


Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος, στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος. Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις. Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο. Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας. Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.


Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη. Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του. Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.


Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα. Ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής. Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.


Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά. Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του. Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά, αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.


Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,της εποχής στην οποία μεγαλώνετε. Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες. Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω, Στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε,να πολεμήσετε,να νικήσετε.


Μη μας απογοητεύσετε.


( Το κείμενο μου το έστειλε ο Χρήστος )

9 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Ψιλά γράμματα ε;

το θέμα είναι, οι μαθητές τι έλαβαν απο αυτή την ομιλία..

μήπως μετά είπαν, "καλά τα είπε αλλά δεν κατάλαβα τίποτα"..

τι αρχές δίνονται σήμερα στα παιδιά..
που είναι ο αλτρουισμός απο τον γονέα ωστε το παιδί να αποκτήσει την ίδια οπτική;
πού είναι η εκπαίδευση για να έχει βάσεις;

που είναι οι μεγάλοι Ελληνες που θα δείξουν τον δρόμο;
η τηλεόραση έγινε ο εκπαιδευτικός του σήμερα.. τι να περιμένουμε πιά;

κρίμα..

Ανώνυμος είπε...

νομίζω οτι τα παιδιά που τον άκουσαν κάτι κατάλαβαν κιαν δεν αλλάξουν το δρόμο που έχουν πάρει κάτι έμεινε στην άκρη του μυαλού τους έστω ότι τουλάχιστον κάποιος έκανε τον κόπο να τους μιλήσει απο αγάπη και από καρδίας. γιατί ξέρετε τη έχω καταλάβει ότι όχι άπλα δεν τους δίνουμε αρχές(κι αυτό γίνετε μόνο με έναν τρόπο .με το παράδειγμά μας) άλλα ούτε να τους πούμε δυο λόγια σταράτα δεν στεκομαστε.ας δούμε λίγο μέσα μας και μετά ας τους τα ψάλουμε.μπαβω στο δάσκαλο μας λείπουν κάτι τέτοιοι.

προφήτηs είπε...

ζητούνται ήρωες για να μας κάνουν να καταλάβουμε ότι κάθε κομμάτι της ζωής μας αξίζει, ακόμα και η γραφή...
όταν το σχολείο τελειώνει και όταν σταματάει το πρόγραμμά του είναι φορές που μόνοι ψάχνουμε τη "σκόρπια", και πιεστική γνώση που μας πρόσφεραν κάποτε...
ίσως γιατί αυτή η αναζήτηση συνεχίζεται για να ανακαλύψουμε καλύτερα τον κόσμο γύρω μας...

καλησπέρα

AATON είπε...

εγώ θα πώ απλά ένα, "υποκλίνομαι ταπεινά" σ' αυτόν τον δάσκαλο..

athinovio είπε...

καλός ο δάσκαλος αλλά μόνο όσοι ήδη έχουν μέσα τους μπέσα φιλότιμο και τιμιότητα θα τον καταλάβουν.

Για τους άλλους θα είναι μια ακόμα βαρετή ομιλία.

Ενδεχομένως και ίδιος ο δάσκαλος να έγραψε απλώς άλλη μια "καλή" ομιλία.

Άνεμος είπε...

Μέσα από τα λόγια του δασκάλου ξεχωρίζει η μόνη αλήθεια. Τα παιδιά τα παιδεύει ο γονιός και ο δάσκαλος. Μόνα τους ίσως να μάθαιναν να μαζεύουν τις μπανάνες από τα δέντρα. Μέχρι εκεί. Προφανώς λοιπόν ο γονιός και ο δάσκαλος των τελευταίων καιρών, δεν πήραν αρκετή παιδεία ώστε να μπορέσουν ή ακόμη και να θελήσουν να τη μεταδώσουν. Αποκλειστικός υπεύθυνος το κράτος. Ο μεγάλος πατέρας. Αν η πραγματική παιδεία έλειψε από τις τελευταίες γενιές λόγω αμέλειας του μεγάλου πατέρα, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα. Αλλά δυστυχώς όλα δείχνουν πως έγινε επίτηδες. Ο μεγάλος πατέρας μας θέλει επί της ουσίας αμόρφωτους. Και πλέον αν δεν προσπαθήσουμε μόνοι μας, σύντομα θα ανέβουμε πάλι στα δέντρα, έστω κι αν τα δέντρα του μέλλοντος πρόκειται να είναι ηλεκτρονικά.
Καλησπέρα

D.Angel είπε...

Υπέροχο το μήνυμα!Κάποιοι απ αυτούς που το διαβάζουν θα πρεπε να ντρέπονται!Τα φιλιά μου

Ανώνυμος είπε...

1)Άστο φίλε. Το είχα βάλει και εγώ στην σελίδα μου και μερικοί ξίνισαν τα μούτρα τους.

2) Ήρθα στο άσχετο αλλά πιστεύω θα με δικαιολογήσετε.
Στο site www.hagiasophiablog.com υπάρχει ένα LINK, για να ψηφίσετε, ώστε να ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία στην Κων/πολη ως χριστιανική εκκλησία και όχι ως μουσείο.
Για να ξεκινήσει η διαδικασία συζήτησης και άσκησης πίεσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς την Τουρκία χρειάζονται 1.000.000 ηλεκτρονικές υπογραφές.
Ήδη σε μια εβδομάδα μαζεύτηκαν χωρίς καν ανακοινώσεις από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο 50.000.
Η σελίδα είναι στα αγγλικά. Επάνω δεξιά γράφει "Your signature". Πατήστε εκεί και συμπληρώστε τα στοιχεία σας στο παράθυρο που θα ανοίξει.

fotini είπε...

μια αλλιώτικη προσέγγιση των νέων, στηριγμένη στην ειλικρίνεια, την ευθύτητα, την αγάπη

ως μητέρα , ευχαριστώ

SYNC ME @ SYNC GreekBloggers.com
 
www.e-referrer.com