ΣΤΗΝ ΚΑΜΙΝΑΔΑ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ

Μάλλον οι φιλόσοφοι αλλάξαν γειτονιά.
και μας αφήσαν μόνους, θεέ μου τι ερημιά.
Εγώ και το εγώ μου κάνουμε παρέα
με φίλδισι γεμάτος στη πρωραία.

Μες’ την συνολική ψευδαίσθηση
ζω την δική μου την παραίσθηση,
γιατί ο αφέντης του κόσμου αυτού
την ματαιοδοξία ξέρει του ανθρωπίνου νου .

Μικρές μικρούλες υποσχέσεις
ζωή με όλες τις ανέσεις ,
γεμίζει ρήγματα η ζωή μου
και παραδίνω την ψυχή μου.

Σε κάθε ιστό μελαγχολία
κρύβεται πόνος, δυστυχία
σα να μην ξέρουμε το ψέμα
ρωτάμε όλοι ποιο είναι το θέμα.

Ανάσα, σκέψη και απόφαση
τα σταματάω όλα με μια πρόφαση
και μένω ακίνητος αργού
βήμα μετέωρο πελαργού.


Έχω τα μάτια μου ανοιχτά
μήπως και δω καμιά στεριά
σαν σε κατακλυσμό του Ωγύγου
θα μείνω εκεί, στην καμινάδα του ιλίγγου.